[ویدئو] لوسی ، کاوشگر جدید ناسا که سیارک های تروا را کشف می کند در 16 اکتبر ، ناسا کاوشگر جدید خود ، لوسی را به فضا ارسال می کند. این دستگاه به منظور مطالعه سیارک های در مدار همان غول گازی موسوم به "تروجان" به سمت مشتری حرکت می کند. مطالعات لوسی به شما کمک می کند تا با تاریخ منظومه شمسی بیشتر آشنا شوید.
در 16 اکتبر ، ناسا کاوشگر لوسی خود را پرتاب می کند که به سمت سیارک های تروا مشتری حرکت می کند ، اجرام آسمانی که در مدار مشابه غول گازی به دور خورشید می گردند. لوسی ، که تا سال 2033 عملیاتی است ، چندین مأموریت مطالعاتی در مورد سیارک ها انجام خواهد داد.
ناسا فتح سیارک های تروایی مشتری را آغاز می کند . در 16 اکتبر ، آژانس فضایی کاوشگری را برای این اجرام آسمانی که در حومه مدار غول گازی قرار دارند ، پرتاب می کند. این دستگاه که لوسی نامیده می شود ، شش سال سفر می کند و بیشتر مشاهدات خود را بین سالهای 2027 تا 2033 انجام می دهد. لوسی خود را وقف مطالعه این سیارک ها می کند تا منشاء آنها را مشخص کرده و مدل نیس را تأیید یا باطل کند. اختلاف اجرام آسمانی در مبدا تشکیل منظومه شمسی
پروژه مطالعه سیارک های تروا به چندین سال پیش برمی گردد. سیاره شناسان آمریکایی هارولد لوویسون و کتی اولکین ، از م Instituteسسه تحقیقات Southwest در کلرادو ، پشت توسعه کاوشگر لوسی در سال 2010 بودند. بلند پروازانه ، این پروژه سپس در برنامه اکتشاف منظومه شمسی در سال 2014 در ناسا ، Discovery ، در سال 1992 راه اندازی شد. پس از سالها تحقیق ، ساخت کاوشگر در سال 2019 و به مدت دو سال آغاز می شود. لوسی باید به لطف ابزارهای دقیق خواندن تروجان ها: یک دوربین با وضوح بالا به نام L'LORRI (برای تصویربردار شناسایی محدوده Lucy's LOng Range Recognissance ) ، یک دوربین دیگر که برای ناوبری استفاده می شود ، TTCam و دو طیف سنج ، اولین مورد اجازه می دهد تصویربرداری در طیف مادون قرمز نزدیک (L'Raph) و دیگری طیف سنج مادون قرمز به نام L'TES (برای طیف سنج انتشار حرارتی لوسی ).
مهندسین مخزن پیشرانه را داخل پراب قرار می دهند. © لاکهید مارتین اسپیس
این مجموعه وسیعی از ابزارها به لوسی و محققان موسسه تحقیقاتی Southwest این امکان را می دهد تا در مورد این سیارک های هنوز کشف نشده اطلاعات بیشتری کسب کنند. این کاوشگر طی پروازهای اضافی خود ، عناصر مختلفی را با جزئیات ترکیب اجسام ، ساختارها یا جرم آنها ثبت می کند ، با هدف انجام یک مطالعه واقعی در مورد تکامل منظومه شمسی و فعل و انفعالات گذشته با اجرام مختلف آسمانی آن.
لوسی پس از پرتاب ، دو بار از کمک گرانشی زمین استفاده می کند و قبل از حرکت به نقاط لاگرانژ L4 و L5 ، جایی که سیستم های سیارکی (تروجان L4 و ترویان L5) در آن قرار دارند ، کاوشگر مورد مطالعه قرار می گیرد. زیرا این اجرام آسمانی که در مدار مشتری در حال چرخش هستند ، 60 درجه قبل یا بعد از آن ، می توانند یکی از کلیدهای درک شکل گیری منظومه شمسی باشند.
نمودار مسیری که لوسی پس از پرتاب ، با مانورهای مختلف کمک گرانشی خود طی خواهد کرد. © ناسا ، موسسه تحقیقات جنوب غربی
لوسی بر روی شش سیارک تمرکز خواهد کرد: سیستم دوگانه (617) پاتروکلوس و منتیوس ، (15094) Polymele ، (3548) Eurybate ، (11351) Leucos ، (21900) Oros. این سیارک ها به ما امکان می دهند به مبدا منظومه شمسی بازگردیم ، زیرا در زمان تولد منظومه شمسی فعلی تحت تأثیر گرانش سیارات قرار گرفته اند. مدل نیس ، که در مطالعه ای که در سال 2005 در مجله نیچر منتشر شد ، توضیح داده است ، دارای نظریه زیر است: مدت ها پس از پراکندگی دیسک پیش سیاره ای ، غول های گازی (مشتری ، زحل ، نپتون و اورانوس ) به تدریج از خورشید دور می شوند. به مدارهای فعلی خود بپیوندند ، بنابراین اختلال در مدار اجسام سبک تر و تجمع سیستم هایی مانند تروجان L4 و L5 ، ابر اورت یا کمربند کوپر ایجاد می شود .
بازنمایی یک دیسک گاز پیش سیاره ای از یک ستاره ، که سیارات از آن تشکیل شده اند. © ناسا ، JPL / Caltech
آیا کاوشگر کوچک ناسا و موسسه تحقیقاتی Southwest قادر به تأیید یا تکذیب یکی از مشهورترین نظریه ها در مورد شکل گیری منظومه شمسی است؟ پاسخ به پایان ماموریت لوسی که توسط سازمان فضایی ایالات متحده برنامه ریزی شده بود ، در سال 2033.
!
از ثبت نام شما سپاسگزاریم.
خوشحالم که شما را در بین خوانندگان ما می شمارم!
بنو و ریوگو ، دو سیارک که مانند الماس در منظومه شمسی بریده شده اند
