ونگل ها که در اصطلاح عامیانه به آنها اسب می گویند، در طول هزاره ها اشکال مختلفی از خود نشان داده اند. بسیاری از گونه‌هایی که اکنون منقرض شده‌اند، مانند گونه‌های Miohippus ، Hipparion و Megahippus، قبل از اینکه یک گونه واحد، اسب‌های اهلی، Equus caballus، توسط انسان انتخاب شد، پا به زمین گذاشتند و فراوان‌ترین اسب در میان اسب‌های کنونی شد.
[ویدئو] گربه ها مدت ها قبل از اینکه فکر کنیم اهلی شده بودند تاریخ بین گربه ها و انسان ها می تواند طولانی تر از آن چیزی باشد که ما فکر می کردیم. چه کسی در میان مصریان، یونانی ها یا اوغوزها طولانی ترین تاریخ را حفظ خواهند کرد؟
بقایای اسب های اهلی در آسیای مرکزی که قدمت آنها به 5500 سال پیش باز می گردد، اهلی شدن باستانی این حیوانات را ثابت کرده بود. با این حال، تجزیه و تحلیل DNA نشان داده بود که این افراد به همان دودمان E.caballus تعلق ندارند. برای تعیین منشأ اسب‌های اهلی امروزی ، محققان بر روی فسیل‌های 273 اسب از چندین مکان در اوراسیا، که مربوط به 200 تا 50000 سال پیش است، تجزیه و تحلیل DNA انجام دادند.
فک پایین اسب در سایت باستان شناسی Ginnerup، دانمارک، ژوئیه 2021 © Rune Iversen, East Jutland Museum
نتایج منتشر شده در ژورنال نیچر این امکان را فراهم کرد تا مشخص شود که واقعاً تنوع ژنتیکی زیادی در اسب‌های اوراسیا قبل از -2000 تا -2200 سال وجود داشته است. پس از این دوره، مشخصات ژنتیکی اسب‌هایی که از قفقاز شمالی سرچشمه می‌گیرند از نظر جغرافیایی گسترش یافت، تا زمانی که از مغولستان تا اقیانوس اطلس به اکثریت تبدیل شد. این اسب‌های اهلی نیز تقریباً همزمان با ارابه‌ها و چرخ پره‌دار در آسیا گسترش یافتند. در نهایت، نویسندگان نشان می‌دهند که اسب‌های اهلی E. caballus احتمالاً توسط انسانها انتخاب شده‌اند، زیرا شخصیت مطیع‌تر و استحکام بیشترشان، به‌ویژه در سطح ستون فقرات ، در مقایسه با جمعیت اسب‌های وحشی است.
آثار اهلی‌سازی اسب به 5500 سال پیش نشان می‌دهد که اهلی شدن آن حتی بیش از آنچه قبلاً تصور می‌شد بر تمدن تأثیر گذاشته است.
مقاله ژان اتین، منتشر شده در 07 مارس 2009
گله های بزرگ اسب های وحشی در هزاره چهارم پیش از میلاد در استپ آسیای مرکزی پرسه می زدند. این دوره مربوط به پایان نوسنگی است، و در این زمان است که مردان فرهنگ بوتای برای اولین بار، 5500 سال پیش، یاد گرفتند که آنها را اهلی کنند.
یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی که آزمایشگاه باستان‌شناسی موزه ملی تاریخ طبیعی پاریس به آن ملحق شده است (از جمله دیگر)، آثاری از اهلی‌سازی منتشر نشده در این منطقه از شمال قزاقستان کشف کرده‌اند.
در این میان آرواره‌های اسبی هستند که دارای زخم‌های یک بیت هستند ، که اثبات رسمی یک مهار است. اما اگر به این ترتیب ثابت شود که این اسب‌ها سواری بوده‌اند، آیا با این وجود اهلی شده‌اند و آیا از نژادی بوده‌اند؟
آلن اوترام، از دانشگاه اکستر (بریتانیا)، که به تازگی یافته‌های خود را در مجله Science منتشر کرده است، توضیح می‌دهد که استخوان‌های اسب‌های فرهنگ بوتای با استخوان‌های اسب‌های وحشی موجود در همان منطقه بسیار متفاوت است. از سوی دیگر، آنها کاملاً شبیه اسب های اهلی عصر برنز هستند که از 1500 تا 2000 سال بعد به وجود آمدند.
بنابراین، این شک در منشأ و ماهیت آنها را برطرف می کند و نشان می دهد که مردان فرهنگ بوتای قبلاً از بین این حیوانات با امتیاز دادن به ویژگی های مشخصه ای که در نظر آنها مزیت هایی را نشان می دهد ، انتخابی را انجام داده اند .
این تمدن و تمدن های بعدی از اسب ها فقط به عنوان اسب استفاده نمی کردند، بلکه شیر آنها را نیز مصرف می کردند. در واقع، بقایای چربی موجود در برخی سفال های بوتای، در تجزیه و تحلیل شیمیایی و ایزوتوپی، ویژگی های خاصی از شیر مادیان را نشان می دهد. این هنوز هم امروزه در همان منطقه استفاده می شود و به عنوان پایه ای برای تولید کومیس، یک نوشیدنی الکلی ساخته شده از شیر مادیان تخمیر شده استفاده می شود.
محققان با ردیابی هزاران سال به منشاء اهلی شدن اسب، چالش های جدیدی را برای ماقبل تاریخ ها ایجاد می کنند. در واقع توافق بر این است که با تسهیل حرکت انسانها، هنر بازرگانی و همچنین جنگ، با تمام پیامدهایی که این امر بر توسعه تمدنها دارد، عمیقاً تغییر یافته است.
—
نشست صوتی هوش حیوانات! هر دو هفته یکبار پیدا می شود.
—
!
از ثبت نام شما سپاسگزاریم.
خوشحالم که شما را در بین خوانندگان ما می شمارم!
اولین اسب شبیه سازی شده متولد شد
