یک مطالعه جدید به رهبری ستاره شناسان دانشگاه کرنل، بر اساس داده های کاوشگر کاسینی ناسا، نقشه شبکه های رودخانه متان مایع در سطح تیتان را منتشر کرده است. این نقشه برداری به ویژه زمینه مطالعاتی بهتری را برای ماموریت Dragonfly آینده فراهم می کند.
[ویدئو] پرواز بر فراز تیتان و دریاچه های هیدروکربنی آن! تیتان، یکی از قمرهای زحل، پوشیده از دریاچه های هیدروکربنی است که بزرگترین آنها، کراکن ماری، بیش از 1000 کیلومتر وسعت دارد. داده های قابل مشاهده در این ویدئو از رادار کاوشگر کاسینی می آید. آنها در طول کاوش او در اطراف سیاره جمع آوری شدند.
بزرگترین ماهواره طبیعی زحل ، تیتان ، بیشتر از سنگ و آب یخ زده تشکیل شده است. سطح آن برای مدت طولانی به دلیل لایه ضخیم جوی که ستاره را در بر گرفته ناشناخته بود، تا زمانی که ماموریت کاسینی-هویگنس در سال 2004 وارد شد. دومی اجازه کشف جهانی را در سطح زمین داد. فعال، با کریوولکانیسم و مشخصه آن وجود هیدروکربن های مایع وجود یک اقیانوس داخلی نیز در این قمر مشکوک است.
تیتان تنها جسم شناخته شده در منظومه شمسی ، خارج از زمین، است که ماده مایع را روی سطح خود ذخیره می کند: شرایط فشار و دمای حاکم در آنجا اجازه می دهد تا متان و اتان در آنجا در حالت مایع باقی بمانند. دوباره به لطف کاوشگر فضایی کاسینی است که پس از شناسایی دریاچه ای واقع در قطب جنوبی ماه، وجود هیدروکربن های مایع برای اولین بار در آنجا مشاهده و تایید شد. از آن زمان، بسیاری از گستره‌های دیگر هیدروکربن‌ها و همچنین شبکه‌های جریان متان مایع کشف شده‌اند که تیتان را به تنها شیء منظومه شمسی تبدیل کرده است که تحت فرآیندهای فرسایشی توسط جریان‌های مایع قرار می‌گیرد.
بازسازی تصاویر مادون قرمز از تیتان که توسط کاوشگر کاسینی گرفته شده است. © NASA
مطالعه عمیق این شبکه‌های جریان برای سیاره‌شناسان بسیار جالب خواهد بود: این امر می‌تواند پیامدهایی برای درک سیستم آب و هوایی تیتان (برهم‌کنش‌های سطح و جو، بارش )، یا حتی برای توصیف سیستم انتقال رسوب داشته باشد. ماه. سپس تیم منجمان دانشگاه کرنل با استفاده از داده‌های راداری به‌دست‌آمده توسط مأموریت کاسینی-هویگنس، به دنبال شناسایی و نقشه‌برداری این شبکه‌های رودخانه‌ای بودند.
شبکه‌های رودخانه‌ای با نور شدید یا تضادهای تاریکی که با بقیه سطح ایجاد می‌کنند متمایز می‌شوند: شبکه‌هایی که در تاریکی در تصاویر رادار ظاهر می‌شوند به عنوان پر از مایع تفسیر می‌شوند، در حالی که شبکه‌هایی که در نور ظاهر می‌شوند به عنوان کانال‌های "خشک" تفسیر می‌شوند. این ویژگی‌ها به محققان این امکان را می‌دهد تا نقشه‌ای از شبکه‌های رودخانه تیتان ترسیم کنند، که تقریباً 60 درصد از سطح ماهواره را با وضوح فضایی 1.7 کیلومتر بر پیکسل یا بهتر پوشش می‌دهد.
به نظر می‌رسد اکثر سیستم‌های رودخانه‌ای که توسط کاسینی به تصویر کشیده شده‌اند در نواحی قطبی و در منطقه Xanadu، نزدیک خط استوا واقع شده‌اند. به نظر می رسد که بیشتر آنها در اطراف دریاهای بزرگ در منطقه قطب شمال متمرکز شده اند، در حالی که توزیع جغرافیایی آنها در اطراف قطب جنوب نامنظم تر به نظر می رسد. این کانال ها می توانند مورفولوژی نسبتاً متنوعی را نشان دهند، گاهی اوقات پیچ و خم ها، گاهی اوقات یک مسیر مستطیل، با چند دره احتمالی را نشان می دهند.
در سمت چپ، نقشه دقیق Vid Flumina (رودخانه واقع در نزدیکی قطب شمال). در سمت راست، شبکه ای از رودخانه ها واقع در شرق Xanadu (منطقه استوایی). رنگ ها نشان دهنده سطح اطمینان هستند، از سبز برای مطمئن ترین تا قرمز برای حداقل قطعیت (منبع: JW Miller et al, 2021 ).
ماموریت سنجاقک ناسا که قرار است در سال 2034 روی سطح تیتان فرود بیاید، از جمله اهداف دیگر آن، مطالعه ترکیب سطح ماه و گرفتن عکس برای توصیف سازندهای زمین شناسی است. این نقشه‌های جدید می‌توانند زمینه‌ای برای درک بهتر عناصری که Dragonfly در مقیاس محلی شناسایی می‌کند، فراهم کنند و تفسیر نتایج آن را تسهیل کنند. باید دید که آیا این شبکه‌ها و دریاچه‌ها در درازمدت پایدار هستند و تکامل آنها تا چه حد به چرخه‌های آب و هوایی تیتان بستگی دارد.
!
از ثبت نام شما سپاسگزاریم.
خوشحالم که شما را در میان خوانندگان ما قرار می دهم!
فرود ماژول هویگنس بر روی تیتان 15 سال پیش را دوباره تجربه کنید
