منتشر شده در 1391/04/16
منتشر شده در 1391/04/16
از زمانی که روسیه در 24 فوریه 2022 کنترل نیروگاه چرنوبیل را به دست گرفت، ابزارهای اندازه گیری رادیواکتیویته کار خود را متوقف کردند. یک واقعیت نگران کننده به گفته مقامات حتی اگر کارخانه از 31 مارس به اوکراینی ها بازگردانده شده باشد.
[در ویدئو] بازگشت به چرنوبیل 30 سال پس از فاجعه در سال 1986، رآکتور چرنوبیل در اوکراین، آن زمان در اتحاد جماهیر شوروی، دچار حادثه ای بی سابقه شد. در طول یک تمرین، قدرت راکتور شماره 4 افزایش یافت تا اینکه باعث انفجار شد. کانال دیسکاوری ساینس در مستندی که سه شنبه 5 فروردین 1395 ساعت 19:50 پخش شد به این فاجعه بازمی گردد که در اینجا گزیده ای از آن را مشاهده می کنید.
الان تقریبا 36 سال پیش بود. در 26 آوریل 1986 بدترین حادثه هسته ای تا کنون رخ داد. راکتور شماره 4 در نیروگاه هسته ای چرنوبیل در حال مسابقه بود که منجر به انفجار کل ساختمان راکتور و انتشار مقدار عظیمی از ذرات رادیواکتیو شد. بقیه، همه ما آن را می دانیم. هزاران نفر تخلیه شدند، ده ها نفر جان خود را از دست دادند، و میزان بالای سرطان و سایر پیامدهای سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض تشعشعات.
نیروگاه چرنوبیل که چرنوبیل نیز نامیده می شود، در شمال اوکراین واقع شده است. © The Conversation ، CC by-nd
از آن زمان، سایت قفل شده است، عناصر رادیواکتیو دفن یا پوشیده شده، سپس ذخیره شده است، و شهر پریپیات و اطراف آن به یک منطقه محروم تبدیل شده است. در مجموع، بیش از 2600 کیلومتر مربع توسط تمام فعالیت های انسانی رها شده است. تنها چند بخش صنعتی باقی مانده است که عمدتاً برای نظارت و مطالعه تکامل رادیواکتیویته منطقه و جانوران و گیاهانی که در طول سال ها به آنجا نقل مکان کرده اند.
از آنجایی که سطح رادیواکتیویته پس از فاجعه کاهش یافته است، بازدید گردشگران از چرنوبیل از سال 2011 با همراهی شمارنده های گایگر به منظور نظارت مستمر قرار گرفتن در معرض رادیواکتیو مجاز شده است. از آنجایی که دوز دریافتی که بر حسب سیورت یا میکروسیورت بیان می‌شود (نماد μSv)، در بیشتر قسمت‌ها تنها دو تا سه برابر نوردهی به اصطلاح طبیعی می‌رسد، بنابراین حدود 1 μSv در ساعت است. به یاد داشته باشید که میانگین دوزی که ما در سال دریافت می‌کنیم حدود 4.5 میلی‌سیورت است و شامل قرار گرفتن در معرض رادیواکتیویته طبیعی، یعنی عمدتاً پرتوهای کیهانی و تلوریک، اما همچنین تشعشعات مصنوعی، مانند هنگام عکسبرداری با اشعه ایکس از ریه‌ها است.
در چرنوبیل، همه چیز متفاوت است، زیرا رادیواکتیویته در سراسر سایت گیاه، از جمله در پوشش گیاهی ذخیره می شود. بنابراین، بسته به تغییرات آب و هوا، مقدار رادیواکتیویته منتشر شده در محیط متفاوت است. علاوه بر این، در برخی نقاط داغ ، میزان رادیواکتیویته می تواند تا 1000 برابر نرخ معمولی افزایش یابد. از این رو، علاقه گیگر هنگام ورود گردشگران در محل، توجه می کند، زیرا احتیاط ضروری است.
در 24 فوریه، نیروهای روسیه کنترل نیروگاه برق چرنوبیل را به دست گرفتند. © USA Today
هنگامی که روس ها به نیروگاه حمله کردند و کنترل راکتورهایی را که هنوز تحت نظارت هستند به دست گرفتند، وحشت ایجاد شد: جهان از انتشار عمدی رادیواکتیویته ای که تاکنون مهار شده بود می ترسید. سطوح بالای تشعشعات چند روز پس از تهاجم، احتمالاً به دلیل گرد و غبار برانگیخته شده توسط خودروهای نظامی روسیه اندازه گیری شد.
امروز، حتی اگر کنترل از زمان خروج نیروهای روسی در 31 مارس از سر گرفته شده باشد، نقص های خاصی باقی مانده است، و نه کمترین: دستگاه های اندازه گیری رادیواکتیویته. بنابراین، هیچ اطلاعاتی در مورد دوزهای منتشر شده از 24 فوریه 2022 دریافت نشده است.
پس چگونه آن را تعمیر کنیم؟ به گفته مسئولان تنها راه حل این است که منتظر بازگشت برق باشیم. در این بین، Iaea ( آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ) از داده‌های دیگر راکتورهای اوکراینی استفاده می‌کند: با بررسی متقابل اندازه‌گیری‌های هر سایت، می‌توان میزان رادیواکتیویته چرنوبیل را استنباط کرد. در واقع، طبق بیانیه مطبوعاتی آنها، " سیستم های ایمنی در چهار نیروگاه هسته ای اوکراین فعال هستند و آنها همچنین به منبع تغذیه خارج از محل ادامه می دهند ."
!
از ثبت نام شما سپاسگزاریم.
خوشحالم که شما را در جمع خوانندگان ما دارم!
بمب هسته ای تاکتیکی، وسیله ای برای ارعاب روسیه؟

source